Odpryski przeszłości ciągną się za każdym. Blaski radości z chwilowych okresów eudajmonii na równi z cieniami mniejszych lub większych występków. Na tym tle Lord Vader niczym nie wyróżnia się spośród zwykłych śmiertelników.

Rebelianci wciąż umykają. Znaleźć ich kryjówkę rzeczą niepodobną. Znudzony nieskutecznością podwładnych Czarny Lord Sithów bierze sprawę pozyskiwania informacji na temat baz buntowników w swoje mechaniczne protezy. Interesuje go także tożsamość człowieka, który zniszczył Gwiazdę śmierci. Vader udaje się zatem do położonej na asteroidzie siedziby handlującego informacjami Bothanina, Jiba Kopathy. Tam w dość przewrotnej formie dościgają go reminiscencje minionego czasu. I najpoważniejszą wcale nie jest falleeńska vendetta rodzin ofiar pomordowanych po przecieku wirusa z laboratorium.

Ron Marz (Darth Maul) wespół z Brianem Chingiem (Obsesja) w formie tego skromnego fabularnie, choć niezłego graficznie (duży plus za żeńskie atuty) one-shota, zaprezentowali tak naprawdę pyszny koncept. Zawiera się on w motywie powrócenia myślą wstecz, do jakiego dwukrotnie jednego dnia zmuszona była tragiczna postać Czarnego Lorda Sithów, Dartha Vadera. Zaszłości z Naboo i Falleena w złośliwy sposób napadły go niemalże jednocześnie - te które jego poraniły i te w których to on zadawał ból. Refleksja nad nimi po rozwiązaniu dość szybko skończyła się bezpieczną ucieczką w ulgę zapomnienia.

Katharsis nie było.

Giambattista Marino i Jan Andrzej Morsztyn byliby dumni.